Met regelmaat wordt me gevraagd wat mijn persoonlijke kijk is op de achtergronden van de gebeurtenissen van afgelopen drie nachten.
Daar de prioriteit daar voor mij nu niet ligt (eerst de rust terug in de wijk), heb ik me daar maar beperkt over uitgelaten. Ik begrijp echter dat ik er niet aan ga ontkomen, en een genuanceerd geluid juist nu belangrijk is.
Ten eerste:
Deze ongeregeldheden zijn compleet onacceptabel, en dienen per direct te stoppen.
Ouders neem uw verantwoordelijkheid en houd uw kinderen binnen.
Ten tweede:
Het is een menselijke behoefte om gelijk te willen oordelen wie goed is en wie fout, Daarmee houden we onze wereld lekker overzichtelijk. Zo simpel is de realiteit echter niet.
Die is gelaagd, weerbarstig, en laat zich niet ‘zwart wit’ simplificeren tot wie goed is en wie fout. Het zijn verder wederom vooral jongeren van buiten de wijk die de afgelopen twee nachten hebben lopen rellen, maar dit verandert de probleemstelling niet. De wereld van de nodige jongeren in de wijken in Den Haag wordt de laatste jaren alsmaar kleiner. Dit heeft onder meer te maken met een rap veranderende stad, waar hun leefruimte fysiek alsmaar beperkter is, Neem als voorbeeld het Helena van Doeverenplantsoen(stadsdeel Centrum). Een pleintje waar jongeren sinds mensenheugenis al chillen, en af en toe over de schreef gaan. Waarom wordt dat nu pas zichtbaar?
Vooral daar de bevolkingssamenstelling in de wijken rondom het centrum in rap tempo aan het veranderen (lees veryuppen) is. Haar nieuwe bewoners hele andere maatstaven hanteren, en het pleintje in de straat dan vervolgens maar dient te veranderen in een soort ‘oase van rust’. (ik chargeer) Dit geldt voor alsmaar meer locaties in de wijken die tot op heden een belangrijk onderdeel van hun sociale infrastructuur vormden. Combineer dit met doorlopende bezuinigingen op jeugdcentra en jongerenactiviteiten, en je kunt je er mogelijk iets bij voorstellen.
Daarnaast: specifiek jongeren hebben een soms werkelijk dramatische Corona periode achter de rug, waar ze zowel thuis als op straat amper ruimte kregen/hadden. Zelfs even chillen of een balletje trappen op een pleintje in de wijk leverde regelmatig al meldingen van bewoners aan de politie op. Verder stress en geldproblemen binnen veel gezinnen, en weinig tot geen uitlaatkleppen. Vervolgens volgde er een zomervakantieperiode, waarbij men voor het eerst in jaren in Den Haag bleef, zonder voor veel kinderen ook maar iets om handen. Dit alles is nooit een rede om te rellen, maar zonder je te proberen te verplaatsen in de leefwereld van anderen gaan we de situatie nooit veranderen.
We werken nauw samen met onder meer welzijns en jongerenorganisaties, en ik spreek met regelmaat zowel jongeren als jongerenwerkers. Ik ben geen autoriteit in deze(en dat ambieer ik ook niet) maar wel iemand met de voeten in de klei.
Mocht je nog vragen hebben bel of mail me aub even
*Dit is een privé bijdrage als betrokken bewoner van de Schilderswijk.
